Κακαουνάκης σε ψηλό βουνό…


Τον Νίκο Κακαουνάκη τον συμπαθούσα.  Πάντα συμπαθούσα και συμπαθώ τους ανθρώπους που αγωνίζονται για αυτά που πιστεύουν, για την αλήθεια ακόμα και εάν διαφωνώ μαζί τους, τους ανθρώπους που έχουν άποψη. Ακόμα και εαν μερικές φορές μοιάζει ότι τους αντιπαθώ… Πρώτη φορά που άκουσα τον Νίκο Κακαουνάκη ήταν πριν πολλά χρόνια όταν έκανε την εκπομπή «Μια στο καρφί και μια στο πέταλο» στον ΣΚΑΙ.  Το μουσικό χαλί της εκπομπής, έχει καρφωθεί απο τότε στο μυαλό μου… Τον Νίκο Κακαουνάκη τον συμπαθούσα, μου άρεσε που φώναζε, που έβριζε, που προσπαθούσε να δικαιολογήσει μερικές φορές τα αδικαιολόγητα και που έσκιζε όποιον αποφάσιζε ότι έπρεπε να σκίσει. Ήταν δίκαιος; Ήταν άδικος; Αυτό το κρίνουν αυτοί που τον άκουγαν. Εγώ το μόνο που θέλω να πω είναι ότι όταν άνοιγε το στόμα του, απλά άκουγες αυτό που πίστευε, αυτό που ήξερε.

Και μια μέρα, μπήκε στον Ευαγγελισμό….  Και δεν ξαναβγήκε. μια μέρα τον έπιασε στα χέρια του το ΕΣΥ και τον ξέκανε… όπως έχει ξεκάνει πολλούς ανθρώπους, γνωστούς και άγνωστους όλα αυτά τα χρόνια. Μια μέρα, συνάντησε το κράτος και το κράτος του έδειξε το πρόσωπο του. Μετά απο αρκετούς Μήνες στον Ευαγγελισμό σαν προσωπική εμπειρία, δεν χρειάζεται να διαβάσω κάποιο πόρισμα για να βγάλω τα συμπεράσματα μου για το τι έγινε με τον Νίκο Κακαουνάκη στον ευαγγελισμό. Εχω βγάλει τα συμπεράσματα μου ήδη…

Για όλους αυτούς που έφυγαν, φεύγουν και θα συνεχίσουν να φεύγουν απο «ατυχίες«…


2 Σχόλια so far »

  1. 1

    Το γεγονός ότι απεβίωσε σε ιδιωτική κλινική γιατι δεν τονίζεται όσο πρέπει; Οι πιθανότητες να μην ευθύνονται οι γιατροί γιατί αποκρύπτεται από τα ΜΜΕ; Μήπως βρήκαμε την ευκαιρία με απουσία θεμάτων λόγω γιορτών να «σηκώσουμε» θέμα από εκέι που δεν υπάρχει;

    Αυτές οι σκέψεις μου έρχονται βλέποντας τόσες μέρες τα «αφιερώματα», στον όχι αγαπητό σε εμένα Κακαουνάκη. Αλλά για μένα δεν είναι το θέμα ο γνωστός δημοσιογράφος (πρωτεργάτης του σύγχρονου ρεπορτάζ, αν και μέγας λαϊκιστής), αλλά ο τ΄ροπος που χειρίζονται τα ΜΜΕ το θάνατό του.

  2. 2

    Lykos said,

    Το γεγονός είναι ότι πέθανε σε ιδιωτική κλινική. Επίσης είναι γεγονός ότι η κατάσταση στον Ευαγγελισμό είναι τραγική και το ξέρουν όλοι… Όπως επίσης ξέρω τι έκαναν όταν ήμουν εγώ στο νοσοκομείο, όπως ξέρω ότι έκαναν λάθος στην περίπτωση μου με αποτέλεσμα να μου μείνει μόνιμο (μικρό) αλλά μόνιμο πρόβλημα. Όπως ξέρω ότι μπήκε μέσο από γνωστό μου για να μην πεθάνω εκεί μέσα, όπως ξέρω ποια ήταν η αντιμετώπισή τους στο πρόσωπο μου πριν και μετά το μέσο, όπως ξέρω ότι έβαλαν την μητέρα μου να υπογράψει ένα χαρτί μετά την αποχώρηση μου από το νοσοκομείο για να πάρει τα αποτελέσματα μιας παρακέντησης και ουσιαστικά την έβαζαν να υπογράψει ότι πήρα τον ιατρικό μου φάκελο από το νοσοκομείο τον οποίο αρνήθηκαν να μου δώσουν. Όπως ξέρω ότι μετά από 15 μέρες πυρετό διαφωνούσαν οι γιατροί πάνω απο το κεφάλι μου για το τι έπρεπε να κάνουν και τσακώνονταν πάνω από το κρεβάτι μου, όπως ξέρω ότι έπρεπε να είμαι έξω απο το νοσοκομείο σε 4 ημέρες και έμεινα ένα μήνα, όπως ξέρω πολλούς γιατρούς και προσωπικό που έφυγε άρον, άρον λόγω της άθλιας κατάστασης που επικρατούσε. Όπως ξέρω ότι έχω χάσει πάνω απο 4 άτομα σε δημόσια νοσοκομεία, σε μονάδες εντατικής απο νοσοκομειακές λοιμώξεις… Και αυτά τα ξέρω δεν τα υποθέτω… Οπότε συγνώμη αλλά όταν ακούω για σπάνιες αρρώστιες που έχουν εμφανιστεί 60 σε όλο τον κόσμο… τότε βάζω τα γέλια και τα κλάματα… Μήπως τελικά όταν ακούμε για κάποιον γνωστό που δεν συμπαθούμε και τόσο, να θεωρούμε ότι κάνουν τα μμε πολύ θόρυβο για το τίποτα και αποκρύπτουν στοιχεία αντί να σκεφτούμε με την λογική του παραλόγου που μας έχει προσφέρει η εμπειρία μας ή η εμπειρία των γύρω μας ότι έγινε αυτό που συμβαίνει συνήθως;

    Αυτές οι σκέψεις μου άρχονται εμένα και η αλήθεια είναι ότι αυτό το ποστ δεν είναι για τον Κακαουνάκη τον ρεπόρτερ, αλλά τον Κακαουνάκη τον άνθρωπο που πέθανε και υπάρχουν οι καταγγελίες της οικογένειας του που καταγγέλλουν το νοσοκομείο. άλλωστε αυτές οι καταγγελίες και όχι τα μμε ήταν αυτά που με έκαναν να γράψω αυτό το πόστ όπως θα έκανα και για τις καταγγελίες κάθε οικογένειας που έχασε τον άνθρωπο της.


Comment RSS · TrackBack URI

Σχολιάστε

All you need is love

love love love

Shush your Mouth's Blog

This is my truth, now show me yours

Stefanos Skarmintzos

Ψήγματα Ιστοριας Bits of History

jgalanis

Just another WordPress.com site

HELLYWOOD

by MiltosTr

Disconnect

Σκέψεις και ιδέες για έναν κόσμο συνεχώς συνδεδεμένο.

White Shadows

Antithesis

Λαϊκιστής

"Οι καιροί ου μενετοί" Θουκυδίδης

Oxtapus

ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ ,ΧΩΡΙΣ ΦΟΒΟ ΚΑΙ ΠΑΘΟΣ

Βίκυ Παπαπροδρόμου: ό,τι πολύ αγάπησα (ποίηση, πεζογραφία & μουσική)

Μ' αρέσουν τα ποιήματα που ζουν στο δρόμο, έξω απ' τα βιβλία: αυτά που τουρτουρίζουν στις γωνιές κι όλο καπνίζουν σαν φουγάρα· που αναβοσβήνουν, μες στη νύχτα, σαν Χριστουγεννιάτικα λαμπάκια... [Νίκος Χουλιαράς]