Mantri Box…
Ας μιλήσουμε για μουσική…. Μουσική εκστασιακή, μουσική αγαπημένη, μουσική απλά για άκουσμα, μουσική… εκεί που το μυαλό βγαίνει από το σώμα και ταξιδεύει σε άλλους κόσμους…. Καιρό έχω να γράψω για μουσική… μουσική… μουσική… Απόψε το ράδιο μου θύμισε… μου θύμισε… Πως τα χρόνια πέρασαν, πολλά άλλαξαν, άλλα όχι… Τρύπες, παλιά και αγαπημένα σαν ερωτευμένοι… Σχιζοφρενείς ~~~~~~~~~~~~~~~~~
Πάνε πολλά χρόνια από τότε που απέκτησα τους πρώτους μου δίσκους που φρόντισα μετά από αιματηρή οικονομία εκείνη την εποχή να αγοράσω. Ο ένας ήταν το Wish you were here, των Pink Floyd και ο άλλος το Are You Experienced?… Πάντα μου άρεσαν πάρα πολύ οι Pink Floyd αλλά ποτέ μου πριν δεν είχα νοιώσει στα νιάτα μου… τόσο περήφανος όσο όταν έβαλα τον Hendrix να παίζει… Φρόντισα να αγοράσω όλους τους δίσκους του με την ακριβή σειρά που βγήκαν, ίσως γιατί κάπου μέσα μου ήθελα να νοιώσω σαν ένας νέος ακροατής του 1967… Πρώτα ακούγοντας το Are You Experienced? μετά καπάκι το Axis: Bolt as Love κτλ.
Από τότε έχω αγοράσει οτιδήποτε θεωρούσα ότι άξιζε γύρω από τον Hendrix… περιοδικά, δίσκους, βιβλία, DVD… και κάποια που δεν άξιζαν και τόσο, μια και η εκμετάλλευση του είναι απίστευτη… ότι έχει πάνω το όνομα Hendrix παίρνει μια άλλη διάσταση, μια άλλη αξία… Και τώρα 38 χρόνια μετά τον θάνατο του ακόμα προκαλεί ρίγη, θα τολμούσα να πω, το πρώτο άκουσμα του στο στερεοφωνικό, ενώ οι αφεντικοί του δίσκοι πουλιούνται σε όλο και υψηλότερες τιμές… όταν τους βρίσκεις…
Για όσους με γνωρίζουν καλά, ξέρουν ότι κανείς δεν είναι πιο πάνω από τον Hendrix για μένα, ούτε καν οι Pink Floyd…
Ακόμα λυπάμαι όταν συζητώ με φίλους την μη εκπλήρωση της συνεργασίας του σε ένα συγκρότημα με τον John Lennon (Beatles) , Brian Jones (Rolling Stones), τον Mitch Mitchell (the Jimi Hendrix Experience) και του Geoffrey Arnold («Jeff») Beck (The Yardbirds-Jeff Beck Group)… Αλλά αυτά έχει η ζωή… για όλους έρχεται το τέλος…
Δεν έχει σημασία πόσο ζεις… αλλά τι αφήνεις πίσω σου…
38 χρόνια μετά τον θάνατο του; Όχι 66 χρόνια μετά την γέννηση του…
Are you Experienced: Hey Joe
Axis Bold as Love: Little Wing
Electric Ladyland: All along the watchtower
Band of Gypsys: Power to love
Live at Woodstock: Purple Haze
Band of Gypsys live at the fillmore east: Wild Thing
First Rays of the New Rising Sun: In From The Storm
blues: Born Under A Bad Sign
blues: Hear my Train Comin
~~~~~~~~~~~~~~~~~
Father of night, Father of day,
Father, who taketh the darkness away,
Father, who teacheth the bird to fly,
Builder of rainbows up in the sky,
Father of loneliness and pain,
Father of love and Father of rain.Father of day, Father of night,
Father of black, Father of white,
Father, who build the mountain so high,
Who shapeth the cloud up in the sky,
Father of time, Father of dreams,
Father, who turneth the rivers and streams.Father of grain, Father of wheat,
Father of cold and Father of heat,
Father of air and Father of trees,
Who dwells in our hearts and our memories,
Father of minutes, Father of days,
The lunatic is on the grass
Remembering games
And daisy chains and laughs
Got to keep the loonies on the path
The lunatics are in my hall
The paper holds their folded faces to the floor
And every day the paper boy brings more
And if the dam breaks open many years too soon
And if there is no room upon the hill
And if your head explodes with dark forebodings too
I’ll see you on the dark side of the moon
The lunatic is in my head
The lunatic is in my head
You raise the blade
You make the change
You rearrange me ’till I’m sane
You lock the door
And throw away the key
And there’s someone in my head, but it’s not me
And if the cloud bursts thunder in your ear
You shout and no one seems to hear
And if the band you’re in starts playing different tunes
I’ll see you on the dark side of the moon
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
Σήμερα ξημερώματα 25 Μαρτίου, θέλω να ακούσω κάτι που μου αρέσει πολύ. 6+6 τραγούδια και ένα ακόμα… απο κάποιον που να μου κρατήσει παρέα και συντροφιά και παρηγοριά και να με κάνει να νοιώσω γεμάτος. Κάποιον που να μου μιλήσει για την αξία της θυσίας, την αξία της 25 Μαρτίου, την αξία της αγάπης… Που να λέει ριζίτικα… δηλαδή αυτά που έρχονται απο την ρίζα, αυτά που έρχονται απο την ρίζα μου… Και δεν υπάρχει άλλος σε αυτό τον κόσμο τον καλό, από τον Νίκο Ξυλούρη…
Και με ποιά τραγούδια του θα μπορούσα να ξεκινήσω μέρα που είναι…
Ο Νίκος Ξυλούρης ή Ψαρονίκος, (7 Ιουλίου 1936 – 8 Φεβρουαρίου 1980) γεννήθηκε το 1936, στο ορεινό χωριό Ανώγεια του Ρεθύμνου της Κρήτης από οικογένεια με μουσική παράδοση και πολλούς λυράρηδες. Στα πέντε του χρόνια, όταν οι Γερμανοί καίνε το χωριό του, ξεριζώνεται απο τον τόπο του μαζί με τους υπόλοιπους κατοίκους και μεταφέρονται στο χωριό Μυλοπόταμος όπου θα παραμείνουν μέχρι και την απελευθέρωση της Κρήτης. Αδελφός του είναι ο Ψαραντώνης.Σε νεαρή ακόμα ηλικία με τη βοήθεια του δασκάλου του καταφέρνει να πείσει τον πατέρα του να του αγοράσει την πρώτη του λύρα και πολύ γρήγορα αρχίζει να παίζει σε γάμους και πανηγύρια.
Στα 17 του αποφασίζει να μετακομίσει στο Ηράκλειο και πιάνει δουλειά στο νυχτερινό κέντρο «Κάστρο». Τα πράγματα όμως δεν είναι όπως τα περίμενε γιατί βρίσκεται αντιμέτωπος με τη «μόδα» της Ευρωπαϊκής μουσικής, κάτι τελείως ξένο για αυτόν. Τα έσοδα του μόλις και μετα βίας φτάνουν να τον συντηρήσουν και περνάει δύσκολες εποχές. Γνωρίζει την Ουρανία Μελαμπιανάκη, στις 21 Μαΐου του 1958 παντρεύονται και τον ίδιο Σεπτέμβρη μετακομίζουν στο Ηράκλειο Κρήτης. Σιγά σιγά οι Κρητικοί τον στηρίζουν και αρχίζουν να οργανώνουν γλέντια για να τον ακούνε να παίζει, έτσι αρχίζει να γίνεται γνωστός και το Νοέμβριο του 1958 ηχογραφεί τον πρώτο του δίσκο με τίτλο «Μια μαυροφόρα που περνά». Ο δίσκος αγαπήθηκε από το κοινό κι έτσι ο Νίκος ηχογραφεί κι άλλα τραγούδια σε δίσκους των 45 στροφών. Το 1960 γεννιέται ο γιός του Γιώργος και έξι χρόνια αργότερα η κόρη του Ρηνιώ, η οποία του φέρνει τύχη μια και την ίδια χρονιά κερδίζει το πρώτο βραβείο σε ένα φεστιβάλ μουσικής στο Σαν-Ρέμο παίζοντας με τη λύρα του ένα συρτάκι. Την επόμενη χρονιά ανοίγει στο Ηράκλειο το μουσικό κέντρο «Ερωτόκριτος» και πλέον δεν ανησυχεί για την επιβίωση του.
Το 1969 ηχογραφεί με μεγάλη επιτυχία το δίσκο «Ανυφαντού» και λίγους μήνες αργότερα εμφανίζεται και πάλι σε Αθηναϊκό μουσικό κέντρο. Οι καταστάσεις όμως πλέον έχουν ωριμάσει και ο κόσμος τον υποστηρίζει περισσότερο. Έτσι μετακομίζει και πάλι στην Αθήνα. Γνωρίζει τον ποιητή και σκηνοθέτη Ερρίκο Θαλασσινό ο οποίος αποφασίζει να τον συστήσει στο Γιάννη Μαρκόπουλο και έτσι ξεκινά μια λαμπρή συνεργασία με το δίσκο «Χρονικό» και τα «Ριζίτικα». Παράλληλα γνωρίζεται με τον διευθυντή της δισκογραφικής εταιρίας COLUMBIA και γίνονται κουμπάροι. Το 1971 ξεκινά κοινές εμφανίσεις με το Μαρκόπουλο στη μπουάτ «Λήδρα» και η φωνή του γίνεται σύμβολο της αντίστασης. Το καλοκαίρι του 1973 τραγουδάει στο θεατρικό έργο «Το μεγάλο μας τσίρκο» με πρωταγωνιστές τον Κώστα Καζάκο και τη Τζένη Καρέζη στο θέατρο «Αθήναιον»
Ο Νίκος Ξυλούρης στην ακμή της καριέρας του αντιλαμβάνεται ότι έχει καρκίνο. Μετά από μεγάλο αγώνα, πολλαπλές εγχειρήσεις και αρκετή ταλαιπωρία χάνει τη μάχη στο Νοσοκομείο Πειραιώς στις 8 Φεβρουαρίου 1980.
Και για τελευταίο άφησα το αγαπημένο μου, λένε στα χωριά…
O Νίκος Ξυλούρης ήταν πάντα για μένα ένας αγαπημένος, άνθρωπος και η φωνή του πάντα με συγκινεί και πάντα σαν την πρώτη φορά… Καλή σας μέρα….
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ 23 Φεβρουαρίου σήμερα και θέλω να ακούσω 6 τραγούδια απο….Hawkwind…
Σύμφωνα με δηλώσεις του Brock στο Melody Maker το 1972 υπάρχουν δύο εκδοχές για τη προέλευση του ονόματος Hawkwind. Η πρώτη έχει σαν βάση της την παγανιστική μυθολογία και έχει να κάνει με το ότι το γεράκι είναι σύμβολο δύναμης, ένα δυνατο πνεύμα που ταξιδεύει πάνω στον άνεμο. Η δεύτερη εκδοχή είναι πιο χιουμοριστική και έχει να κάνει με τον ίδιο τον Nik Turner ο οποίος συνέχεια μάζευε φλέματα για να φτύσει (hawking) και επίσης άφηνε συνεχώς αέρια (wind)…
Πολλοί πέρασαν από το συγκρότημα από το 1969 εώς σήμερα, πολύ LSD καταναλώθηκε και πολλά ταξίδια στο διάστημα έγιναν. Οι Hawkwind θεωρούνται και όχι άδικα οι δημιουργοί του Space Rock, οι πρώτοι και ίσως οι καλύτεροι… Σχεδόν 40 χρόνια τώρα δημιουργούν και παρουσιάζουν ένα μοναδικό σόου επί σκηνής, κάθε φορά με άλλα μέλη στην σύνθεση τους, αλλά πάντα με τον ίδιο σκοπό. Το ταξίδι στο διάστημα…
Επι σκηνής εμφανίζονταν μίμοι, ακροβάτες, χορευτές, διάβαζαν κείμενα φανταστικής λογοτεχνίας όπως του συγγραφέα Michael Moorcock.
Μέλος του συγκροτήματος υπήρξε και ο Ian Kilmister, γνωστότερος και ως Lemmy. Το πρωσονύμιο Lemmy το πήρε από την έκφραση «Le’ me a quid till Friday» αφού μόνιμα αφράγκοs ο Lemmy ζητούσε συνεχώς δανεικά… Αφότου έφυγε έκανε τους MotorHead που τους ονόμασε έτσι από το τραγούδι που είχε γράψει στους Hawkwind.
Για περισσότερες πληροφορίες http://www.rocking.gr/article2235.php …
Motorhead
Assault And Battery
Golden Void (συνέχεια του Assault And Battery)
Magnu
Hassan I Shaba
High Rise
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
12 Φεβρουαρίου σήμερα και θέλω να ακούσω 6 τραγούδια απο….
Jethro Tull
Εχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που αγόρασα πρώτη φορά Jethro Tull και πολύ περισσότερος από την πρώτη στιγμή που άκουσα στο σπίτι φίλου μου. Το τραγούδι λεγόταν Aqualung από τον ομώνυμο δίσκο. Από τότε πέρασαν χρόνια… αγόρασα κάποιους λίγους δίσκους… δεν μου αρέσουν όλοι οι δίσκοι τους, δεν είμαι από αυτούς που λένε φανατικούς. Άλλωστε ποτέ δεν υπήρξα φανατικός με τίποτα στην ζωή μου…
Τον πρώτο τους δίσκο τον έβγαλαν το 1968 και ήταν το This Was, τελείως διαφορετικός δίσκος με Blues κομμάτια και κάποια Jazz στοιχεία, μετέπειτα όμως τα ηνία του συγκροτήματος τα παίρνει ο Ian Anderson και το συγκρότημα δημιουργεί δικό του καθαρά ήχο που φαίνεται στον δεύτερο δίσκο τους το Stand Up. Όλα τα υπόλοιπα ανήκουν πια στο παρελθόν για τους Jethro Tull, ανατείλει το άστρο του Anderson και το συγκρότημα απογειώνεται… Καλύτερος δίσκος τους οι κριτικοί θεωρούν ότι είναι το Thick As a Brick απο το οποίο δεν θα βάλω κανένα τραγούδι… μια και ολος ο δίσκος είναι ένα κομμάτι… Αλλά ποιός τους χέζει τους κριτικούς; Ο καλύτερος δίσκος είναι το Aqualong… και οι δύο έχουν μπει μέσα στους 100 καλύτερους δίσκους Ροκ όλων των εποχών….
Δυστυχώς ο ήχος τους δεν είναι πάντα πολύ καλός στους δίσκους, αλλά δεν πειράζει… Το φλάουτο του Anderson θα με συνοδεύει πάντα στο παρελθόν μου, τότε που ήμουν… νέος; Μάλλον ελεύθερος…
Agualong απο τον ομόνυμο δίσκο:
My God απο το Agualong:
Songs From The Wood απο τον ομόνυμο δίσκο:
Fat Man απο το Stand Up:
We Used to Know απο το Stand Up:
With You There To Help Me απο το Benefit:
This Was (1968)
Stand Up (1969)
Benefit (1970)
Aqualung (1971)
Thick as a Brick (1972)
Living in the Past (1972)
A Passion Play (1973)
War Child (1974)
Minstrel in the Gallery (1975)
Too Old to Rock ‘n’ Roll: Too Young to Die! (1976)
Songs from the Wood (1977)
Heavy Horses (1978)
Stormwatch (1979)
A (1980)
Broadsword and the Beast (1982)
Under Wraps (1984)
A Classic Case (1985)
Original Masters (1985)
Crest of a Knave (1987)
Rock Island (1989)
Catfish Rising (1991)
A Little Light Music (1992)
Roots to Branches (1995)
J-Tull Dot Com (1999)
The Jethro Tull Christmas Album (2003)
Hassan I Shaba
High Rise
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
12 Φεβρουαρίου σήμερα και θέλω να ακούσω 6 τραγούδια απο….
Jethro Tull
Εχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που αγόρασα πρώτη φορά Jethro Tull και πολύ περισσότερος από την πρώτη στιγμή που άκουσα στο σπίτι φίλου μου. Το τραγούδι λεγόταν Aqualung από τον ομώνυμο δίσκο. Από τότε πέρασαν χρόνια… αγόρασα κάποιους λίγους δίσκους… δεν μου αρέσουν όλοι οι δίσκοι τους, δεν είμαι από αυτούς που λένε φανατικούς. Άλλωστε ποτέ δεν υπήρξα φανατικός με τίποτα στην ζωή μου…
Τον πρώτο τους δίσκο τον έβγαλαν το 1968 και ήταν το This Was, τελείως διαφορετικός δίσκος με Blues κομμάτια και κάποια Jazz στοιχεία, μετέπειτα όμως τα ηνία του συγκροτήματος τα παίρνει ο Ian Anderson και το συγκρότημα δημιουργεί δικό του καθαρά ήχο που φαίνεται στον δεύτερο δίσκο τους το Stand Up. Όλα τα υπόλοιπα ανήκουν πια στο παρελθόν για τους Jethro Tull, ανατείλει το άστρο του Anderson και το συγκρότημα απογειώνεται… Καλύτερος δίσκος τους οι κριτικοί θεωρούν ότι είναι το Thick As a Brick απο το οποίο δεν θα βάλω κανένα τραγούδι… μια και ολος ο δίσκος είναι ένα κομμάτι… Αλλά ποιός τους χέζει τους κριτικούς; Ο καλύτερος δίσκος είναι το Aqualong… και οι δύο έχουν μπει μέσα στους 100 καλύτερους δίσκους Ροκ όλων των εποχών….
Δυστυχώς ο ήχος τους δεν είναι πάντα πολύ καλός στους δίσκους, αλλά δεν πειράζει… Το φλάουτο του Anderson θα με συνοδεύει πάντα στο παρελθόν μου, τότε που ήμουν… νέος; Μάλλον ελεύθερος…
Agualong απο τον ομόνυμο δίσκο:
My God απο το Agualong:
Songs From The Wood απο τον ομόνυμο δίσκο:
Fat Man απο το Stand Up:
We Used to Know απο το Stand Up:
With You There To Help Me απο το Benefit:
This Was (1968)
Stand Up (1969)
Benefit (1970)
Aqualung (1971)
Thick as a Brick (1972)
Living in the Past (1972)
A Passion Play (1973)
War Child (1974)
Minstrel in the Gallery (1975)
Too Old to Rock ‘n’ Roll: Too Young to Die! (1976)
Songs from the Wood (1977)
Heavy Horses (1978)
Stormwatch (1979)
A (1980)
Broadsword and the Beast (1982)
Under Wraps (1984)
A Classic Case (1985)
Original Masters (1985)
Crest of a Knave (1987)
Rock Island (1989)
Catfish Rising (1991)
A Little Light Music (1992)
Roots to Branches (1995)
J-Tull Dot Com (1999)
The Jethro Tull Christmas Album (2003)
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ 12 Φεβρουαρίου σήμερα και θέλω να ακούσω 6 τραγούδια απο….
Jethro Tull
Εχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που αγόρασα πρώτη φορά Jethro Tull και πολύ περισσότερος από την πρώτη στιγμή που άκουσα στο σπίτι φίλου μου. Το τραγούδι λεγόταν Aqualung από τον ομώνυμο δίσκο. Από τότε πέρασαν χρόνια… αγόρασα κάποιους λίγους δίσκους… δεν μου αρέσουν όλοι οι δίσκοι τους, δεν είμαι από αυτούς που λένε φανατικούς. Άλλωστε ποτέ δεν υπήρξα φανατικός με τίποτα στην ζωή μου…
Τον πρώτο τους δίσκο τον έβγαλαν το 1968 και ήταν το This Was, τελείως διαφορετικός δίσκος με Blues κομμάτια και κάποια Jazz στοιχεία, μετέπειτα όμως τα ηνία του συγκροτήματος τα παίρνει ο Ian Anderson και το συγκρότημα δημιουργεί δικό του καθαρά ήχο που φαίνεται στον δεύτερο δίσκο τους το Stand Up. Όλα τα υπόλοιπα ανήκουν πια στο παρελθόν για τους Jethro Tull, ανατείλει το άστρο του Anderson και το συγκρότημα απογειώνεται… Καλύτερος δίσκος τους οι κριτικοί θεωρούν ότι είναι το Thick As a Brick απο το οποίο δεν θα βάλω κανένα τραγούδι… μια και ολος ο δίσκος είναι ένα κομμάτι… Αλλά ποιός τους χέζει τους κριτικούς; Ο καλύτερος δίσκος είναι το Aqualong… και οι δύο έχουν μπει μέσα στους 100 καλύτερους δίσκους Ροκ όλων των εποχών….
Δυστυχώς ο ήχος τους δεν είναι πάντα πολύ καλός στους δίσκους, αλλά δεν πειράζει… Το φλάουτο του Anderson θα με συνοδεύει πάντα στο παρελθόν μου, τότε που ήμουν… νέος; Μάλλον ελεύθερος…
Agualong απο τον ομόνυμο δίσκο: My God απο το Agualong: Songs From The Wood απο τον ομόνυμο δίσκο:
Fat Man απο το Stand Up:
We Used to Know απο το Stand Up:
With You There To Help Me απο το Benefit:
mantri 
Σχολιάστε