Archive for Ιουλίου, 2007
Ομπρέλα Μπρατσάκια – Φλογέρα Φραπέ και… goooooooo!!!!
Ομπρέλα γιατί οι καλύτερες παραλίες είναι η μη «οργανωμένες»
Μπρατσάκια γιατί ποτέ δε ξέρεις τι μπορεί να σου συμβεί
Φλογέρα γιατί ως γνήσιος τσοπάνης κάποια accesories είναι «απαραίτητα»
Φραπέ γιατί… «που πας άνευ φραπεδίας;;; 😛
Gooooooo γιατί από αύριο το mantri θα χει μονάχα λύκο, που δεν τον χάλασε που θα παραμείνει ως τις 7 Αυγούστου να καρατάει τα μπόσικα 😛
Από αύριο πάμε μια βόλτα από Καβάλα για έναν φίλο που «κρεμιέται» και από Δευτέρα βουρ για Ιόνιο και Λευκάδα (που απ’ ότι βλέπω δεν την κάψανε ακόμη)…
Ήθελα ως τίτλο αυτού του ποστ να βάλω «Δε περιμένω την 7 Αυγούστου» αλλά μάλλον ο Λύκος εν όψει της Πανσελήνου των επομένων ημερών θα είχε έναν επιπλέον λόγο να τσατιστεί και μάλλον στην επιστροφή μου θα’χε (δικαίως) αλλάξει τους admin-κωδικούς ,με αποτέλεσμα να είχα πεταχτεί εκ του μαντρίου 😉
Εις το επανειδείν 😀
Περιμένοντας απλά την 7η Αυγούστου.
Ένα αποτύπωμα είναι αυτό το blog. Ένα αποτύπωμα και τίποτα παραπάνω. Δεν επιδιώκουμε τίποτα, δεν περιμένουμε τίποτα. Προσωπικά περιμένω μονάχα την 7η Αυγούστου, αλλά αυτό δεν λέει πολλά σε κανέναν, παρά μονάχα σε δύο άτομα. Ποτέ δεν είχα σκοπό να πω κάτι που θα ήταν κατανοητό για κάποιο τρίτο απαραίτητα, παρά μόνο να αφήσω ένα αποτύπωμα. Ένα αποτύπωμα που να προσδιορίζει ποιος είναι ο Lykos στην ζωή μου.
Πάνε καλά;
Θα γκρεμίσουν αυτό;
για να φαίνεται αυτό;
Κάθε φορά που περνούσα από την Διονυσίου Αρεοπαγίτου έλεγα αστειευόμενος ότι όταν γίνω πλούσιος θα το αγοράσω αυτό το κτίριο… Δυστυχώς από ότι φαίνεται δεν θα το αγοράσω… Ήθελα να το αγοράσω όχι μόνο για την θέα που είχε στην ακρόπολη αλλά και γιατί πιστεύω ότι είναι ένα υπέροχο μες την απλότητα του κτίριο… Θεωρώ ότι διαπράττουν ένα αρχιτεκτονικό και πολιτιστικό έγκλημα… Ένα ακόμα…
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Γιατί δεν σβήνεις φωτιές;
Ένα βίντεο που «έκλεψα» από την Julia…
Αναλογίσου τις ευθύνες σου…
Ανώμαλη Προσγείωση
Ο Lykos πήγε διακοπές, γύρισε ξεκούραστος ανανεωμένος, μαυρισμένος (όχι από το κακό του) και λίγο πιο χοντρός…. Κανονικά τώρα έπρεπε να μιλάω για έναστρες νύχτες που μου είχαν λείψει, για ψάρια στα κάρβουνα και βουτιές, βουτιές, βουτιές… Κανονικά δεν θα έπρεπε να γκρινιάζω για τίποτα, μια και όλα πήγαν καλά, φτηνά (σχετικά) και ήρεμα. Η Σέριφος έμοιαζε να αγκαλιάζει την κούραση μου και να την εξαφανίζει, να την κάνει να φεύγει αργά και ολοκληρωτικά. Τα παγωμένα καφεδάκια στην παραλία αγκαλιά με αυτή που αγαπώ που δεν ήταν πια η παρένθεση αλλά ο κανόνας, έπρεπε να με έχουν κάνει να χαλαρώσω λίγο. Να δω λίγο πιο αισιόδοξα τα πράγματα. Οι εφημερίδες καθημερινή συντροφιά μου, μου θύμιζαν ότι όλα καίγονται έξω από τις διακοπές μου, αλλά εγώ προσπάθησα να τις απολαύσω όσο πιο πολύ μπορούσα μια και είναι δύσκολο να πας διακοπές και πρέπει να τις απολαμβάνεις μέχρι τέλους… Όλα συνηγορούσαν ότι θα είμαι πιο ήρεμος σήμερα. Όλα μέχρι χτες. Γιατί χτες βράδι γύρισα. Και δεν ήταν ότι γύρισα σε ένα φλεγόμενο καμίνι, δεν ήταν ότι σαν κατέβηκα από το καράβι έμοιαζε σαν να μύριζε καμένο δάσος όλος ο Πειραιάς. Δεν ήταν ότι έφτασα στο βομβαρδισμένο από σκόρπια ρούχα σπίτι μου που με έκανε να θολώσω. . .
Ήταν ότι χτες το απόγευμα πήρα ένα καράβι να γυρίσω στον Πειραιά και έφτασα με νεκροφόρα… Ήταν γιατί χτες μέσα στον Αγ. Γεώργιο μια κοπέλα 29 χρονών μπήκε όρθια μέσα στο καράβι και έφυγε νεκρή. Έφυγε νεκρή γιατί δεν υπήρχε κανείς να την βοηθήσει. Έφυγε σωριασμένη στον διάδρομο του καραβιού με τους υπευθύνους του καραβιού, τους επιβάτες να μην μπορούν να κάνουν τίποτα στον ήχο της φωνής του Καπετάνιου να ζητάει μέσω των μεγαφωνων φάρμακα για επιληψία. Προσγειώθηκα πολύ απότομα από τις διακοπές μου. Προσγειώθηκα πολύ απότομα στην πραγματικότητα ενός κράτους μπουρδέλου. Δεν πάνε πολλές μέρες από την ανακοίνωση ότι υποχρεούνται οι εταιρείες να έχουν γιατρό στα καράβια. Δεν πάνε πολλές μέρες από τις υποσχέσεις ότι η Ελλάδα ίσως κάποια στιγμή μπορεί να αλλάξει. Αλλά τα μπουρδέλα όσο και να αλλάξουν τις υπηρεσίες τους και όσες ανακαινίσεις και εάν κάνουν παραμένουν μπουρδέλα…
Spam (fuckin) mails
Μου ρχονται κατά καιρούς αυτά τα mail που ο καθείς και η καθεμιά κάνει προώθηση σε 10,100,1000 άτομα για να χει (όπως λένε) ευδαιμονία, τύχη, γκόμενες, βενζίνη απεριόριστη στο αυτοκίνητο κλπ κλπ κλπ 😛
Αυτό που μου στείλαν όμως σήμερα ξεφεύγει από κάθε λογική.
Είναι για τον ΑΓ.Νεκτάριο (!!!!!) και μέσα σε όλα αυτά τα ωραία και σημαντικά που λέει μέσα, τελειώνει κάπως έτσι….
…Κάποιος πήρε την επιστολή και δε πίστευε.Την πέταξε.Εννιά μέρες μετά ΠΕΘΑΝΕ….
Το παραθέτω ολόκληρο…
Βρε ΟΥΣΤ, καλοκαιριάτικα 😛
Ο Θαλασσόλυκος…
Shot at 2007-07-04
Τώρα κατά πάσα πιθανότητα βρίσκομαι σε διακοπές. Θα μου πεις καλά δεν ξέρεις; Όχι. Γιατί το τώρα είναι σχετικό. Ποιο τώρα; Αυτό που γράφω το μήνυμα, αυτό που δημοσιεύεται ή αυτό που το διαβάζεις; Γιατί πραγματικά δεν είμαι τόσο ανώμαλος να είμαι διακοπές και να ψάχνω να βρω internet καφέ να κάνω ποστ. Μπορεί να κάνω άλλα πράγματα, αλλά αυτό δεν το κάνω, ακόμη. Πολύ απλά τώρα που γράφω το μήνυμα είναι αρκετά πριν πάω διακοπές, αλλά το μήνυμα μου θα μπορεί να δημοσιευτεί, όταν εγώ θα λείπω. Α, ρε άτιμη τεχνολογία, τι κάνεις. Μπορώ να κάνω ποστ, χωρίς να είμαι εκεί, εδώ, να το ποστάρω…
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ο μαλάκας ο Έλληνας… :P
Πήγε για… ΚΑΓΙΕΝ
και
βγήκε
«χειροπεδιασμένος«… 😛
Αντιγράφω από την Καθημερινή
-
Απάτη για μια «Καγιέν»
Το όνειρο του Ελληνα
Την έβλεπε στα όνειρά του, ήταν αστραφτερή, γρήγορη, επιβλητική και βέβαια 4×4, αλλά αδυνατούσε να την αποκτήσει. Μεγάλος ο πειρασμός –«γιατί τόσοι άλλοι και όχι εγώ»– που τον βασάνιζε κάθε μέρα, ώσπου υπέκυψε στην αμαρτία ο 30χρονος που συνελήφθη, χθες, στη Θεσσαλονίκη. Εξαπατώντας τράπεζα με πλαστά δικαιολογητικά εξασφάλισε 90.000 ευρώ, τα οποία διέθεσε για την εκπλήρωση του ονείρου του, ενός τζιπ «Πόρσε Καγιέν», δείγμα ευμάρειας και ισχύος. Οδηγώντας το, άνοιξε η όρεξή του, πίστεψε ότι η λεωφόρος για τη μεγάλη ζωή είχε ανοίξει για τα καλά. Του χρειάζονταν άμεσα χρήματα και ακολούθησε τη δοκιμασμένη του συνταγή. Επιχείρησε να πετύχει χορήγηση άλλων δανείων, ύψους 300.000 ευρώ, αλλά αυτή τη φορά η σύγκρουση με τις αρχές ήταν μετωπική. Τώρα, το γκάζι της «Καγιέν» θα το πατάει πάλι στα όνειρά του.
😛 😀 😛
Ντροπή!!!
Καλά, μα πόσο αλήτες είναι κάποιοι τελικά;
Απ’τη μια θέλουν τον κόσμο στα γήπεδα και απ’την άλλη κάνουν το κάθε τι για να τον διώξουν…
Τι σας έφταιγε ωρέ η όμορφη κορασίδα, αν εκτός από τη σφυρίχτρα έχει και άλλα πασιφανή προσόντα;;;
Τι έκανε σε τελική; Μια γυμνή φωτογράφηση με μόνο αξεσουάρ την «σφυρίχτρα» της!!!
Καλά, δε βαρεθήκατε τους ανέραστους μουστακαλήδες «Κασναφέρηδες» ακόμη;
Εγώ ναι!
Βρε ουστ!!!
Αλήτες, ε αλήτες 😉
Live Me
Πρώτα κάναμε συναυλία για αυτό
Μετά κάναμε συναυλία για αυτό
Shot at 2007-07-11
Τώρα κάναμε συναυλία για αυτό…
Shot at 2007-07-10
Και όλο αυτό μου θυμίζει αυτό:
Δύο φίλοι συναντιούνται μετά από χρόνια και αρχίζουν να μιλάνε για το τι έχει συμβεί και για τις οικογένειες τους.
Λέει ο ένας.
«Εμένα η κόρη μου παντρεύτηκε, ένα πάρα πολύ καλό παιδί, στο γάμο της γλεντήσαμε, χορέψαμε, φάγαμε, χαμός τελικά χώρισε. Μετά όμως ξαναπαντρεύτηκε και ο δεύτερος γάμος ήταν πάρα πολύ ωραίος. Πήγαμε σε ένα υπέροχο μέρος φάγαμε, ήπιαμε, χορέψαμε. Αλλά ο τρίτος νομίζω ότι ήταν ο καλύτερος. Είχαμε το πιο πολύ κέφι, όλοι έμειναν πολύ ευχαριστημένοι. Εσένα η κόρη σου;»
«και μένα πουτάνα έγινε αλλά δεν το γλεντήσαμε τόσο.»
Πως ξέπεσα τώρα στην Μαντόνα;
Δωσ’ μου λίγη ακόμα αγάπη
Οδήγησε με στο φρικτό της τοπίο
Δωσ’ μου λίγη ακόμα αγάπη
Θέλω να γίνω βασιλιάς των γελοίων…
Και από ότι φαίνεται δεν θα χρειαστεί και πολύ για να τα καταφέρω.
Διαδηλώνω, για τα δάση που έκαψα, την αγάπη που έχασα και τα τραγούδια που δεν έπαιξα.
Και όλα αυτά με χορηγό, την Coca Cola, Coca χωρίς Cola, Κώλα σκέτη και όλα τα κωλάδικα, ξεκωλάδικα, λαδάδικα στην πίστα.
Γιατί χρειάζομαι και εγώ τον χορηγό μου, τον άνθρωπο μου, λιγάκι να με αγαπήσει, λιγάκι να μου θυμίσει ότι δεν πέθανα ακόμα.
Θα είμαι εδώ να λέω μαλακίες, να τρώω αηδίες, να ξεπουλάω ότι έχω για ένα διαφημιστικό. Και όταν τα μπλε ελάφια θα κατοικίσουν την Πάρνηθα (όπως διάβασα και κάπου) θα βγω για κυνήγι. Γιατί τι λύκος θα ήμουν εάν δεν κυνηγούσα; Αντε να χορέψουμε και απόψε στον Μαραθώνιο της λέρας, τον μαραθώνιο της χολέρας… Εγώ έβλεπα Μαραντόνα πως ξέπεσα τώρα στην Μαντόνα;
Εμπρός στον δρόμο που χάραξε λοιπόν ο Νταλάρας. Συναυλίες και πάλι συναυλίες. Με την ευχή ότι κάποια μέρα, μέσα σε μια χαλασμένη νότα, θα ξυπνήσουμε και θα καταλάβουμε ότι εκτός από την «χαρά», ο κόσμος δεν αλλάζει με συναυλίες, απλά κάποιοι βγάζουν πιο πολύ χρήμα.
Της πουτάνας το bloging….
Και εγώ σαν πουτάνα ξελιγωμένη βγάζω τα εσώψυχα μου στο net,
απλώνω τα άντερα μου στην ταράτσα με μανταλάκια.
Διαβάζω σε όλη την μπλοκόσφαιρα μαλακίες για χαδάκια
και του κώλου τα εννιάμερα, από αστεία κοριτσάκια
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ο Πιτσιρίκος και οι «εύθυμη»
Μόλις πρίν λίγο διάβασα στον McManus Diaries για τον Πιτσιρίκο και την Athens Voice.
Δεν μπορώ να καταλάβω τι ακριβώς έχει παιχτεί μια και δεν το είχα παρακολουθήσει το θέμα, αλλά πάλι διάβασα για μηνήσεις κτλ…από ότι φαίνεται είναι πολύ της μόδας.
Αχ καημένε Τσοπάνη μου πίσω έχουμε μείνει. Ούτε μια αγωγή εμείς… Έτσι για να λέμε ότι κάποιος μας διαβάζει…
Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω είναι γιατί έκανε μήνυση η Athens Voice;
Για τον τρόπο που γράφει ο Πιτσιρίκος; Μα για αυτό δεν τον ήθελε εξαρχής;
Γιατί τους τα είπε χύμα; Μα για αυτό δεν τον ήθελε εξαρχής;
Γιατί τους είπε Gay Voice; Μα αυτός δεν ήταν ο τρόπος που γράφει, καυστικός;
Τελικά όλοι γουστάρουν την κριτική και την καυστικότητα όταν δεν ακουμπάει αυτούς. Τότε ο κάθε πιτσιρίκος είναι καλός, αλλά όταν τους ακουμπήσει…
mantri 