Πολύ καιρό τώρα έχω μια διαμάχη για την καταστολή. Είμαι κατά της κατά_στολής. Είμαι της πρόληψης. Γιατί το μόνο που μπορείς να κάνεις με την καταστολή είναι να μετατοπίσεις ένα πρόβλημα, να το πας παρακάτω, να το πας, πιο βαθιά. Πιο βαθιά μέσα στο μυαλό και την ψυχή αυτού που καταστέλεται. Δεν νομίζω ότι είμαι πεσιμιστής αλλά τα στοιχεία που βλέπω είναι ότι γενικά σαν κοινωνία έχουμε αποτύχει. Για την ακρίβεια δεν νομίζω ότι η κοινωνία είχε πετύχει ποτέ. Το πρόβλημα δεν είναι αυτά που διαλέγουμε να κάνουμε, αλλά αυτό που είμαστε, είμαστε απλά προβληματικά κομμάτια ενός συστήματος που απλά είμαστε ένα απειροελάχιστο ποσοστό. Είμαστε ένας ιός που απλά κάποια στιγμή θα βρεθεί ένα φάρμακο και η σοφή φύση θα μας εξαφανίσει.
Archive for Απρίλιος, 2007
Another Brick in the Wall
Πολλές φορές με έχουν κατηγορίσει ότι γυρίζω στο παρελθόν. Αλλά χωρίς παρελθόν, δεν υπάρχει μέλλον. Το παρελθόν καθορίζει το ποιός είσαι και το που θα διαλέξεις να πας στο μέλλον. Γυρίζω πίσω και θυμάμαι… Θυμάμαι και αντιγράφω απο άλλους….
H πρώτη ταινία που με συγκλόνισε βαθιά στην ζωή μου, ήταν το «The Wall» των αξεπέραστων Pink Floyd. Πρέπει να ήμουν 13-14 όταν την είχα δεί κρυφά, στην ζούλα, μιας και ήταν ακατάλληλη θυμάμαι, σε έναν από τους 2 κινηματογράφους που είχε τότε η Κέρκυρα. Ήταν ένα βροχερό φθινόπωρο του 1982 νομίζω, με δυνατό κρύο. Παρόλα αυτά, όταν βγήκα από το σινεμά ψηνόμουν στον πυρετό. Πέρασα τις υπόλοιπες 3-4 μέρες καρφωμένος σε ένα κρεβάτι, στριφογυρνώντας ανάμεσα σε ιδρωμένα σκεπάσματα, με ελάχιστες διακοπές ξεκούρασης πραγματικής και ένα συνεχές παραλήρημα που τρόμαζε τους δικούς μου. Οι γιατροί μου είπαν πως ήταν ιός της γρίππης, εγώ όμως ήξερα πως ήταν ένας διαφορετικός ιός αυτός που με βασάνιζε. Ένας διανοητικός ιός με δυνατές ψυχοσωματικές αντιδράσεις.
Ανάμεσα σε ζοφερές εικόνες μιας υπαρξιακής μοναξιάς, πάλευα με τις παραισθήσεις που ξεπρόβαλλαν από το ταραγμένο, σοκαρισμένο μυαλό μου, έλιωνα στον πυρετό και ο ιός εισχωρούσε όλο και πιό βαθιά μέσα μου, μέχρι που ολοκλήρωσε θριαμβευτικά τον κύκλο του σε ένα αλησμόνητο ξέσπασμα εφηβικής επιθετικότητας και υστερικού κλάματος την τελευταία νύχτα του μαρτυρίου μου.
Το επόμενο πρωί ο ήλιος έλαμπε ψηλά, μια γλυκιά ημέρα ανέτειλλε και το πονεμένο μου κορμί γαλήνεψε από την εσωτερική αγωνία. Οι ζεστές αχτίνες του ήλιου τρύπωσαν στο δωμάτιο μου και γνώριζα πια πως η μετάλλαξη είχε ολοκληρωθεί.
Πέρασαν 23 χρόνια από τότε, ο ιός δέχτηκε χιλιάδες «αντιβακτηριδιακές» επιθέσεις, που κόντεψαν να τον εξολοθρεύσουν ολοκληρωτικά, όμως παρέμεινε εκεί, πληγωμένος, αλλά ζωντανός.
Και αυτός σας γράφει τώρα, όχι εγώ.
Όχι εγώ…
epimytheas
Ακρόπολη
Σαν χτες μπήκαν τα Γερμανικά στρατεύματα στην Αθήνα και υπέστειλαν την Ελληνική σημαία από την Ακρόπολη. Ακρόπολη… Διάβασα κάτι που μου άρεσε πολύ πριν λίγες μέρες. Εάν βγάλεις την πόλη γύρω από την Ακρόπολη, η Αθήνα συνεχίζει να υπάρχει, εάν βγάλεις την Ακρόπολη από την πόλη, δεν υπάρχει Αθήνα. Όλη η ιστορία της Αθήνας και ένα τεράστιο μέρος της Ιστορίας των Ελλήνων βρίσκετε απλά σε μερικές κολώνες. Και λέω απλά κολώνες γιατί τελικά η αξία τους δεν είναι ούτε ότι στέκονται μετά από 2000 χρόνια. Ούτε ότι η τεράστεια καλλιτεχνική αξία τους. Αλλά βρίσκεται σε κάτι ποιο βαθύ. Στο DNA θα μπορούσα να πω, αυτών των κολώνων. Σε αυτό που συμβολίζουν. Και χάρτινες να ήταν και από ατσάλι να ήταν και από πέτρα να ήταν και από άμμο να ήταν η αξία τους σε καμία περίπτωση δεν μειώνεται ή αυξάνεται. Γιατί συμβολίζουν αυτό που είμαστε, όχι σαν Έλληνες αλλά σαν άνθρωποι. Ελεύθεροι…
Με το αυγό… στον κώλο.
Πλήρωνε το ΙΚΑ νεοέλληνα περιμένοντας να πάρεις σύνταξη. Κάθε χρόνο αυξάνουν τα χρόνια που πρέπει να δουλεύεις, κάθε χρόνο λένε ότι έχουν έλλειμμα τα ταμεία και κάθε μήνα δίνεται ένα τεράστιο ποσό από τον μισθό σου, που τελικά καταλήγει να γίνει εκμεταλλεύσιμο από διάφορους για να κερδίσουν εκατομμύρια ευρώ και συ να μείνεις με το αυγό στον κώλο που λέει και ένας γνωστός μου Θεσσαλονικιός. Το θέμα δεν είναι το αυγό όμως, γιατί είναι με μαθητική ακρίβεια σίγουρο ότι θα το φας. Αλλά όταν το φας θα ξέρεις ότι δεν έκανες τίποτα για να το αλλάξεις. Τουλάχιστον αγόρασε ένα βαζάκι βαζελίνη να έχεις πρόχειρη μια και δεν θα κάνεις και τίποτα άλλο.
Κε Σανιδά…ντροπή σας
Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου
Αξιότιμε κε Εισαγγελεύ
Θα σας παρακαλούσα όπως αναθεωρήσετε την απόφασήν σας ταύτη, εκ της οποίας απόρροιαν είναι η απαγόρευσιν της διακινήσεως ψυχαγωγικών δίσκων ηλεκτρονικής φύσεως (αγγλιστί DVD) μετά των οποίων ήτο εμπλουτισμέναι αι Κυριακάτικαι εφημερίδαι.
Σας καλώ να αναλογιστείτε την δυσμενεστάτην θέσιν εις την οποία θα περιελθώμεν άπαντες , εις το ενδεχόμενον τούτον.
Τι θα απογίνουσι τα μοναχικά κυριακάτικα βραδινά μας, μιας και τα όνειρα ταύτης της ημέρας (όπως λέγει και το έντεχνον άσμα) «παν ως το μεσημέριν»;
Τι θα κάμωμεν έως την ώραν όπου ο καθείς και η καθεμιά θα οδεύσει εις τον κρέββατόν του, περιερχόμενος εις συγκινησιακήν δίνην εν όψει τσαγκαροδευτέρας ελθούσης;
Με τι κουράγιον θα συναντήσωμεν την κυρα Μαρίκαν του πρώτου ορόφου, η οποία ειδώσα η γυνή ότι ανεβαίνωμεν εις την οικίαν μας με πλήθος εφημερίδων, αναφωνεί μετά πολλαπλής ευεξίας ,» βρε τη μελετηρό παιδί είσαι εσύ» «μακάρι η εγγόνα μου να ταν μεγαλύτερη, να στην δώσω νύφη» κλπ κλπ κλπ;
Κύριε Σανιδά αντιμάχεσθε τον Τύπον μετά βδελλυγμίας!
Κύριε Σανιδά, ντροπή σας!
Μέτα και την απόφασιν σας ταύτην ,για ένα πράγμα ειμί απολύτως πεπεισμένος…
Παίρνετε μίζαν εκ της δορυφορικής εταιρίας «ψυχαγωγίας» ,την επονομασθείαν «NOVA»ν ,(αν δεν απατώμεν δια την επωνυμίαν αυτής).
Κε Σανιδά έχετε βαλθεί να μας οδηγείσετε εις την απόλυσιν…
Αι τσόνται στην καλωδιακή αρχίζουν μετά τα μεσάνυχταν.
Κε Σανιδά μας αλλάζετε τα ωράρια της μοναδικής ημέρας που αφιερώνωμεν εις την εσωτερικήν «άνοδο» της ψυχολογίας μας…
Κε Σανιδά… Ντροπή σας και εύχωμαι μπροστά σας να το βρειτε το κακόν με το οποίον μας ποτίζετε…
Blogo-βλακίες
Είναι τελικά πολύ αστείο. Βλέπω bloger ο ένας να την λέει στον άλλο. Να λένε διάφορα ο ένας στον άλλο λες και έχουν πολλά να χωρίσουν. Διαφωνούν με το τι γράφει ο άλλος, συνέχεια την λένε στον άλλο, αλλά δεν καταλαβαίνω, αφού ενοχλούν τόσο πολύ κάποιους κάποιοι γιατί συνεχίζουν να τους διαβάζουν; Αυτό πραγματικά δεν το κατάλαβα ποτέ. Εμένα ας πούμε δεν μου αρέσει ένα blog; Δεν ξαναμπαίνω και έληξε η συζήτηση. Διαφωνώ με κάτι; Απλά γράφω την γνώμη μου και περιμένω έναν διάλογο. Αλλά νομίζω ότι όλα αυτά έχουν καταλήξει να είναι ένας προσωπικός μονόλογος του καθενός, που απλά λέει, λέει, λέει… Ποτέ σχεδόν δεν ακούει και όταν ακούει το κάνει μόνο και μόνο για να διαφωνήσει. Δεν γουστάρεις κάποιον; Σταμάτα τότε ρε φίλε να κάνεις ποστ στο μπλογκ του.
Αλλά συνέχεια αυτό το καταραμένο γονίδιο να το πω; Κεφάλι να το πω; Καταγωγή να το πω; Όλοι έχουν άποψη για όλα και πρέπει να την επιβάλουν. Δεν σε γουστάρω, σε αντιπαθώ, διαφωνώ με όλα όσα λες, σε βρίζω, αλλά συνεχίζω να σε διαβάζω. Συνεχίζω να λέω για σένα, συνεχίζω… Λέει η Μικα (Μέμα, Δήμητρα κτλ….) κάπου… Έλεεεεεοοος ή κάπως έτσι, Δεν νομίζω ότι έχει να κάνει με το έλεος. Εχει να κάνει με την αρρωστημένη διάθεση που έχουμε να χαλιόμαστε επειδή διαφωνούμε. Και αναρωτιέμαι τελικά, εάν όλοι αυτοί ήταν γύρω από ένα τραπέζι, θα την έλεγαν τόσο εύκολα ο ένας στον άλλο; Μην χέσω. Ρε δεν πάτε να κάνετε όλοι ένα κρύο μπάνιο να συνέλθετε; Ασχοληθείτε με κάτι πιο ουσιαστικό από το να την λέτε ο ένας στον άλλο ή κάντε μια μονομαχία με σπαθιά (κατά προτίμηση, για να προλάβουμε να βάλουμε στοιχήματα) να δούμε ποιανού η άποψη θα επικρατήσει.
Euro-Βλάκες
Πραγματικά το έχω ακούσει από πολλούς από το 2004 εως τώρα. Η Ελλάδα λέει πήρε το Πανευρωπαϊκό επειδή ήταν στημένο…
Πόσο μίζερος μπορείς να είσαι για να πιστεύεις κάτι τέτοιο;
Πραγματικά πόσο μίζερος και μικρόψυχος και χαζός μπορεί να είσαι;
Η Ελλάδα το πήρε επειδή ήταν στημένο… Αυτή είναι κατά την γνώμη μου μια άποψη ανθρώπων που πολύ απλά δεν έχουν καταφέρει τίποτα στην ζωή τους, που δεν μπόρεσαν να κάνουν τίποτα ποτέ και η μιζέρια τους, τους κανει να βγάζουν χολή ακόμα και για την επιτυχία της ίδιας τους, την Εθνική ομάδα. Ήταν στημένο και οι Ρώσοι ήταν στο παιχνίδι για αυτό μας πέταξαν τα μάτια απέξω και κοντέψαμε να χάσουμε την πρόκριση. Και οι Γάλλοι φυσικά και ήταν αυτό φάνηκε, όσο για τους Τσέχους έσπαγαν επίτηδες τα δοκάρια… Οι Πορτογάλοι είναι γνωστοί φίλοι μας και ήθελαν να κάνουν την διοργάνωση για να το πάρουμε… όσοι για τους διαιτητές την ΦΙΦΑ κτλ. έπαιξαν σε όλα τα παιχνίδια υπέρ μας.
Τι βλάκες που είναι κάποιοι… Τι βλάκες…
Φίλοι, φίλοι σας γαμώ και …
Την 24η Απριλίου του 1915, 300 άτομα της πολιτικής και πνευματικής ηγεσίας των Αρμενίων συγκεντρώθηκαν στην Κωνσταντινούπολη και στη συνέχεια οδηγήθηκαν στο θάνατο. Αυτό ήταν ο προπομπός όσων ακολούθησαν στα χρόνια μέχρι το 1923, όταν ο αριθμός των νεκρών της Γενοκτονίας έφτασε τους 1.500.000.
Η Γενοκτονία των Αρμενίων, η πρώτη γενοκτονία του 20ου αιώνα, ήταν ένα προμελετημένο έγκλημα, το οποίο η κυβέρνηση των Νεότουρκων έφερε σε πέρας με συστηματικότητα. Οι μέθοδοι που χρησιμοποίησε ήταν ο ξεριζωμός, η εξάντληση στις κακουχίες, τα βασανιστήρια, η πείνα και η δίψα, και τα στρατόπεδα θανάτου στην έρημο.
91 χρόνια μετά, η Τουρκία διεκδικεί την είσοδό της στην Ευρωπαϊκή Ένωση χωρίς να έχει αναγνωρίσει το έγκλημα που έχει διαπράξει. Ο Τούρκος συγγραφέας Ορχάν Παμούκ, που σε έργο του αναφέρει τη Γενοκτονία, σύρεται στα δικαστήρια και τα βιβλία του καίγονται. Ο πρωθυπουργός της χώρας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, υπεκφεύγει λέγοντας «να αφεθεί το θέμα στους ιστορικούς»…
Απο δω και κάτω, ΑΚΡΩΣ ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΟ…
Μ’ αρέσει η δουλειά. Μ’ ενθουσιάζει. Μπορώ να κάθομαι επί ώρες και να την κοιτάω.
Οι ληστές ζητούν ή τα λεφτά ή τη ζωή σου. Οι γυναίκες και τα δύο.
Το μόνο κοινό που έχουν το National Geographic και το Playboy, είναι ότι σου επιτρέπουν να δεις πολλά μέρη, που ποτέ δε θα επισκεφτείς.
Eγωιστής: ένα άτομο που ενδιαφέρεται περισσότερο για τον εαυτό του παρά για μένα.
O Γάτος
Ένας τύπος μισούσε θανάσιμα τον γάτο της γυναίκας του και αποφάσισε να τον ξεφορτωθεί πηγαίνοντάς τον με το αυτοκίνητο 20οικοδομικά τετράγωνα μακριά και να τον αφήσει στο πάρκο. Καθώς επέστρεφε στο σπίτι, ο γάτος ερχόταν από τον δρόμο.
Την επόμενη ημέρα αποφάσισε να τον ξεφορτωθεί πηγαίνοντάς τον με αυτοκίνητο 40 οικοδομικά τετράγωνα μακριά και να τον αφήσει. Καθώς επέστρεφε στο σπίτι, ο γάτος ερχόταν από τον δρόμο.
Συνέχισε αφήνοντας τον γάτο όλο και πιο μακριά, αλλά ο κωλόγατος πάντοτε επέστρεφε στο σπίτι.
Τελικά, αποφάσισε να τον οδηγήσει πολλά χιλιόμετρα μακριά,να στρίψει δεξιά, να οδηγήσει πολλά χιλιόμετρα, να στρίψει αριστερά, να οδηγήσει πολλά χιλιόμετρα, να περάσει την γέφυρα, να στρίψει δεξιά, να οδηγήσει πολλά χιλιόμετρα, μέχρις ότου έφτασε σε ασφαλή απόσταση, κατάτην γνώμη του, και εγκατέλειψε τον γάτο εκει πέρα.
Μερικές ώρες αργότερα,τηλεφώνησε στο σπίτι του:
-Τζένη, ο γάτος είναι εκεί;
-Ναι, γιατί ρωτάς;
Έξω φρενών ο τύπος απαντά:
-Για φέρτον στο τηλέφωνο τον πούστη, χάθηκα και θέλω
οδηγίες.
Ωρολογοποιός
«Η επαφή με το μυστήριο είναι η ωραιότερη εμπειρία του ανθρώπου».
«Αν είχα καταλάβει από πριν την έννοια του χρόνου, θα είχα γίνει ωρολογοποιός».
Πιστεύω πως η αγάπη είναι πολύ καλύτερος δάσκαλος από την αίσθηση καθήκοντος.
Δεν ενδιαφέρομαι για διδακτορικά… τη βαρέθηκα όλη αυτή την κωμωδία.
21η Απριλίου
21Η Απριλίου και τα μυαλά στα κάγκελα. 21Η Απριλίου ορισμένη εδώ και 20 ημέρες, ημέρα του κοιμισμένου από το μαντρί. Τους κοιμισμένους όλου του κόσμου. Όλους εκείνους που κοιμούνται και όχι απλά δεν ξέρουν τι γίνεται γύρω τους, αλλά δεν καταλαβαίνουν καν ότι κάτι δεν πάει καλά. Και δεν φαίνεται να πηγαίνει τίποτα καλά. Όχι δεν είναι σενάριο καταστροφολογίας, είναι η φύση κάποιων να καταστρέφουν και η φύση κάποιων άλλων να κοιμούνται. Οι ιδέες είναι αλεξίσφαιρες αλλά η ηλιθιότητα είναι αθάνατη, απέραντη, αιώνια σαν το σύμπαν. Το αίμα από τις εξεγέρσεις μοιάζει να έχει ξεπλυθεί από τα τηλεοπτικά δορυφορικά κύματα και διαφημιστικά μηνύματα και συ μου λες ότι όλα θα πάνε καλά…
Την κοκκινοσκουφίτσα δεν την έφαγα και ο κυνηγός δεν την έσωσε, είναι μια προπαγάνδα αυτή όπως όλες οι άλλες που πιστεύεις μικρέ μου άπληστε καταναλωτή. Είναι μια προπαγάνδα ενάντια στους λύκους. Ο λύκος και το πρόβατο μάχονται μέσα μου. Παλιότερα έτεινα να πιστέψω και εγώ σε αυτή την ιστορία, αλλά από τότε έχουν περάσει χρόνια. Σαν τον Γέρο Μαθιό κάθομαι μονάχος στο βουνό και περιμένω. Το τέλος; Την αρχή; Δεν ξέρω. Μια χούντα θα μας σώσει αναφωνούσε πριν μερικά χρόνια γνωστός μου. Μια χούντα… Μα τι ζούμε; Την χούντα του κεφαλαίου, την χούντα του καταναλωτή. Όποιος δεν πουλάει δεν αξίζει, όποιος δεν πουλάει μπορεί να πεθάνει… Όποιος δεν πουλάει να πάει να γαμηθεί. Εδώ όλα πουλιούνται όλα αγοράζονται. Δως μου την χολή σου και ως άλλος Ιονάς θα στην μοσχοπουλήσω… Τα όρια της χούντας χάνονται μέσα στα όρια του τηλεοπτικού σου, πολιτικού σου, κοινωνικού σου δέκτη. Τα δικαιώματα σου τελειώνουν εκεί που αρχίζει το κέρδος.
mantri 