Archive for Μαΐου, 2009
Κατά λάθος… PsychoBate…
Και μου θύμισε ότι τα χρόνια πέρασαν… μου θύμισε ότι ο χρόνος τοποθετεί τα πράγματα σε βάθρα ή τα καταβαραθρώνει… Και μου θύμισε αυτό που ήμουν, αυτό που είμαι, αυτό που μερικές φορές ξεχνάω…
Codex Alimentarius…Το απόλυτο μέσο αποπληθυσμού?
Αντιγράφω και πάλι. Αυτή την φορά όχι για να περάσω, αλλά για να ξεπεράσω; Για να σωθώ; Για να φωνάξω; χμμμ….
Codex Alimentarius:
Το απόλυτο διατροφικό μέσο μαζικής εξόντωσης ; Η σύγχρονη παγκόσμια κοινωνική μαγεία (μαγγανεία);
Codex Alimentarius: Το απόλυτο μέσο αποπληθυσμού !
Εκατομμύρια άνθρωποι αναμένεται να υποφέρουν από εκφυλιστικές παθήσεις, λόγω κακής διατροφής και περιορισμένης λήψης σημαντικών διατροφικών στοιχείων, εάν επιτραπεί στους ισχυρούς παγκόσμιους οργανισμούς να «ομογενοποιήσουν» τον κόσμο μέσω του νέου Κώδικα Διατροφής…
Επιμέλεια – απομαγνητοφωνηση: ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ
Πολύ λίγοι είναι προς το παρόν εκείνοι που έχουν ακούσει για την ύπαρξη του Διατροφικού Κώδικα (Codex Alimentarius), ενώ και οι περισσότεροι από αυτούς δεν είναι σε θέση να αντιληφθούν την εφιαλτική πραγματικότητα που κρύβεται πίσω από την πανίσχυρη αυτή εμπορική επιτροπή.
Σύμφωνα με την ανα κοίνωση στην επίσημη ιστοσελίδα του Κώδικα (http://www.codexalimentarius.net/web/index_en.jsp), αποστολή του είναι να «προστατεύσει την υγεία των καταναλωτών και να διασφαλίσει την τήρηση των κανονισμών του διεθνούς εμπορίου, προωθώντας παράλληλα τον συντονισμό όλων των κανονισμών που αφορούν στην παραγωγή τροφής και λαμβάνονται από διεθνείς κυβερνητι κούς και μη κυβερνητικούς οργανισμούς».
Η λειτουργία του Δια τροφικού Κώδικα στηρίζεται σε μία σύμπραξη ανάμεσα στον Οργανισμό Τροφίμων και Γεωργίας (Food and Agriculture Organization – FAO) και τον Παγκόσμιο Οργανισμό (World Health Organization – WHO).
Η ιστορία του Κώδικα αρχίζει το 1893, όταν οι επικεφαλής της Αυστρο-Ουγγρικής Αυτοκρατορίας αποφάσισαν ότι ήταν απαραί τητο να δημιουργηθεί ένα σύνολο συγκεκριμένων οδηγιών, βάσει των οποίων τα δικαστήρια θα έκριναν τις υποθέσεις που σχετίζο νταν με ζητήματα διατροφής και τροφίμων. Το όνομα που δόθηκε στις οδηγίες αυτές ήταν «Codex Alimentarius» και εφαρμόστηκε με επιτυχία έως την πτώση της αυτοκρατορίας το 1918.
Ωστόσο, εμπνευστής του διατροφικού κώδικα στη σύγχρονη -οργουελική- εκδοχή του (σύμφωνα με την εκπρόσωπο του Natural Solutions Foundation, ιατρό Sp. Rima E. Lainbow., από ομι λία της στον αμερικανικό Εθνικό Οργανισμό Διατροφής – Codex and Nutricide, 2005–που θα δείτε στο αγγλόφωνο βίντεο που ακολουθεί στο τέλος)
ΕΙΝΑΙ η εταιρία του DER MEER, ή IG FARBEN που παρασκεύαζε από το θανατηφόρο μείγ μα αερίων που χρησιμοποιούνταν στους περίφημους θαλάμους αερίων, μέχρι τον χάλυβα και τα πυρομαχικά των Ναζί…
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Μικρή αγγελία… ζητείται διακυβέρνηση…
Αντιγράφω και περνάω τις εξετάσεις… Indi
ΑΑΑ, Αβάδιστα, Ααβόρα. Πρωθυπουργός εξωτικής χώρας και Υπουργός ΠΕΧΩΔΕ ζητούν δρόμους, γιαπιά, τρύπες, νοσοκομεία και λοιπά, περαιωμένα ή όχι, προς εγκαινίαση έργα. Το μέγεθος του έργου ΔΕΝ μετράει. Τα πάντα είναι θέμα τεχνικής. (παλαιότερος εγκαινιασμός δεν αποτελεί εμπόδιο).
Keep Walking…
Περί προτύπων λόγος…
Με αφορμή τους μεγάλους Έλληνες μπήκα σε μια διαδικασία για το ποιος θα μπορούσε να είναι το πρότυπο Έλληνα για όλους τους Έλληνες. Αναρωτήθηκα ποιον θα μπορούσα να επιλέξω από το πέρασμα των αιώνων για να πω πως αυτός είναι ο άνθρωπος που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως πρότυπο σε κάθε στιγμή της ζωής των ανθρώπων που ζουν σε αυτή την χωρά. Σίγουρα θα μπορούσα να επιλέξω πάρα πολλούς και σίγουρα θα μπορούσαν να είναι πολλοί σε αυτή την λίστα, παρόλα αυτά δύο ονόματα μου ήρθαν αυθόρμητα στο μυαλό.
Ο ένας ήταν ο Σωκράτης. Μόνο και μόνο το γεγονός ότι έδωσε την ζωή του για αυτά που πίστευε, το γεγονός ότι προσπάθησε να δείξει έναν δρόμο για την αυτογνωσία του ανθρώπου, το ότι έμεινε αξιοπρεπής μέχρι το τέλος, αλύγιστος στην ιδέα του θανάτου, θα μπορούσε να είναι ένα τεράστιο πρότυπο για τον σημερινό άνθρωπο.
Παρόλα αυτά όμως αυτός που θα σταθώ περισσότερο είναι και ο πρώτος που ήρθε στο μυαλό μου. Πρότυπο θα μπορούσε να είναι ο οποιοσδήποτε άνθρωπος που πέρασε από αυτή την γη αλλά και που μπορεί να μην πέρασε από αυτή την γη. Ανεξάρτητα με το εάν έχει υπάρξει ή όχι, εάν ήταν υπαρκτό πρόσωπο ή όχι, πρότυπο μπορεί να υπάρξει ακόμα και εάν το φυσικό πρόσωπο ποτέ δεν υπήρξε. Νομίζω ότι το πρόσωπο αυτό που θα διάλεγα σαν πρότυπο για τον άνθρωπο, τον Έλληνα ή μη, είναι ο Οδυσσέας.
Ο Οδυσσέας με μια πρώτη σκέψη μπορώ να πω ότι συγκεντρώνει όλα αυτά τα αξιοθαύμαστα προσόντα αλλά και την ζωή ώστε να είναι πρότυπο για κάθε άνθρωπο. Ένας βασιλιάς που είχε την εξυπνάδα να κερδίσει τον πόλεμο της Τροίας. Ένας πολυμήχανος άνθρωπος που βρίσκει λύσεις στα προβλήματα, μένει πιστός στο καθήκον αλλά και όταν δέχεται το χτύπημα της μοίρας δεν τα βάζει κάτω, συνεχίζει να πολεμάει με κάθε τρόπο, με το σώμα και το μυαλό να ακολουθεί τον δρόμο του, τον στόχο του, την εύρεση της Ιθάκης. Στέκεται όρθιος στις αντιξοότητες ακόμα και όταν ένας θεός θέλει να τον εξαφανίσει, ακόμα και όταν έρχεται αντιμέτωπος με κύματα, με θύελλες, βρίσκει την δύναμη να συνεχίσει και να κερδίσει. Το γεγονός ότι δεν πέθανε, είναι απλά τύχη ή μοίρα όπως θέλετε πείτε το. Το γεγονός είναι ότι δεν γνωρίζει το μέλλον του, συνεχίζει να ακολουθεί τον δρόμου του και σηκώνει το ανάστημα του ακόμα και στον θεό όχι από αλαζονεία αλλά αρνούμενος να πεθάνει, αρνούμενος να το βάλει κάτω.
Δέκα χρόνια προσπαθούσε ο Οδυσσέας να γυρίσει πίσω στην Ιθάκη και παρόλο που στο δρόμο του βρέθηκαν Σειρήνες που τον καλούσαν, παρόλο που θα μπορούσε να μείνει στο νησί της Κίρκης εκείνος συνέχισε να προσπαθεί. Και όταν τελικά τα κατάφερε και σε μεγάλη ηλικία πλέον έφτασε στον προορισμό του, βρέθηκε αντιμέτωπος με τους μνηστήρες που είχαν σφετεριστεί την περιουσία του, το σπίτι του και προσπαθούσαν να του αρπάξουν την γυναίκα. Και για άλλη μια φορά το μυαλό του τον οδήγησε στην σωστή απόφαση. Μην μπορώντας να αντιμετωπίσει τόσους περισσότερους προτίμησε ακόμα και μετά από 10 χρόνια και μετά από τόσες κακουχίες να μην φανερωθεί, αλλά να σκεφτεί και να βρει την πιο σωστή την λύση.
Και τα έβαλε ο Οδυσσέας με όλους τους μνηστήρες και τους έσφαξε.
Και μπορεί κάποιος να αναρωτηθεί αυτό είναι το πρότυπο που θες; Κάποιος που σκοτώνει; Και θα του απαντήσω όχι. Κάποιος που αγωνίζεται. Κάποιος που δεν σκύβει το κεφάλι. Κάποιος που με αξιοπρέπεια δέχεται τα χτυπήματα της μοίρας αλλά ούτε τα παρατάει, ούτε κλαίγεται. Κάποιος που χρησιμοποιεί την δύναμη του μυαλού του. Κάποιος που έχει στο μυαλό του την Ιθάκη και αγωνίζεται με πάθος να φτάσει σε αυτή. Και μπορεί να είναι μακρύς ο δρόμος προς αυτή, αλλά δεν τα παρατάει ακόμα και εάν αυτό του στοιχήσει την ζωή του…
Η μοναξιά του σχοινοβάτη…
Θα περιμένω άλλες μέρες
και θα περιπλανιέμαι στων σκέψεων σας τις σφαίρες
κρατώντας για πάντα έναν αγαπημένο σκοτεινό σκοπό
που θα σιγοτραγουδάω λέγοντας σας, όσα έχω να σας πω…
Οι Μεγάλοι Έλληνες και η ύβρης.
Γιατί μόνο ύβρης θα μπορούσε να ήταν αυτή την ψηφοφορία. Και όπως είπαν αυτή η ψηφοφορία δεν δείχνει ποιοι είναι αυτοί οι Έλληνες, αλλά ποιοι είναι οι σημερινοί Έλληνες… Και καταλαβαίνουμε γιατί τελικά αυτή η χώρα δεν έχει καμία ελπίδα. Εκτός ότι μπήκαν χιλιάδες κόσμου σε μια διαδικασία ψηφοφορίας για το ποιος είναι ο καλύτερος έβγαλαν τον Καραμανλή τέταρτο σε ψήφους… πάνω από Σωκράτη, Πλάτωνα, Αριστοτέλη, Περικλή, Αρχιμήδη, Ιπποκράτη κ.α. με τους δύο τελευταίους να μην είναι καν στην εικοσάδα…
Έβγαλαν τέταρτο τον Καραμανλή που όπως είπε και ένας φίλος bloger πάντα την έκανε μόλις έβρισκε τα σκούρα και έχανε την εξουσία, την έκανε με το όνομα του ή με δανεικό, με βαλίτσες ή χωρίς… Και τον έβγαλαν πάνω από τον Μέγα Σωκράτη, τον πολυαγαπημένο μου Σωκράτη που πάνω από όλους, πάνω απο την ζωή του, έβαλε τις αρχές και τα πιστεύω του…
Δεν έχει ελπίδα αυτός ο λαός… κάτι τύποι σαν αυτούς που ψήφισαν είναι αυτοί που σχεδόν πριν 2500 ψήφιζαν και καταδίκαζαν τον Σωκράτη…
Michael Jackson…
Κάποτε ήταν ένας νέος… μαύρος και ωραίος…
Μα κάπου στο πέρασμα του χρόνου βάλθηκε να αποδείξει ότι ο Αϊνστάιν είχε απόλυτο δίκιο όταν έλεγε…
«Δυο πράγματα είναι άπειρα, το σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία, αλλά δεν είμαι σίγουρος για το πρώτο…»
Κάποτε ήταν ένας νέος… ο οποίος έγινε πολύ πλούσιος… έγινε διάσημος… έγινε αλαζόνας… νόμιζε πως ήταν ο θεός… και σκέφτηκε να γίνει άσπρος…
Αλλά τώρα αγωνίζεται να σωθεί από τον καρκίνο του δέρματος… Κρίμα;
Υπάρχουν χιλιάδες παιδιά, νέοι που πεθαίνουν σε δεκάδες μέρη του κόσμου, χωρίς να έχουν ποτέ την ευκαιρία να ζήσουν, όχι να αλλάξουν χρώμα… Μα είναι και αυτό λυπηρό… τόσο λυπηρό όταν διαπιστώνεις ότι δεν είμαστε μερικές φορές ικανοί να δούμε τι θα κάνουμε την ζωή μας και όσα από τύχη μας δόθηκαν. Μια υγιή ζωή και ένα χρώμα…
Υπάρχει ένα κομμάτι του που μου αρέσει… Λέγεται Beat It… αυτός δεν κατάφερε να νικήσει την βλακεία του…
Νέα Ελληνική Γλώσσα 2010 (θέματα και απαντήσεις)
ΚΕΙΜΕΝΟ
Με τον όρο αυτομόρφωση περιγράφουμε μία σύνθετη εκπαιδευτική διαδικασία της οποίας θεμελιώδης κινητήρια δύναμη είναι ο ίδιος ο άνθρωπος, ο οποίος, έχοντας επίγνωση των αναγκών και των επιθυμιών του, καλείται να συμβάλει αποφασιστικά στην πορεία της εκπαιδευτικής και επαγγελματικής του κατάρτισης. Σε αυτή την ατομική, και πολλές φορές εξαιρετικά δύσκολη, πορεία κατάκτησης νέων γνώσεων, δεν ενεργεί μόνος του, όπως θα μπορούσαμε να υποθέσουμε με βάση το πρώτο συνθετικό της λέξης αυτο-μόρφωση. Ο άνθρωπος δεν δραστηριοποιείται μέσα σε ένα κοινωνικό κενό, αλλά μέσα σε ένα κοινωνικό περιβάλλον. Βρίσκεται δηλαδή σε συνεχή επικοινωνία με τους άλλους, σε επαφή και ανταλλαγή με τους επίσημους ή ανεπίσημους εκπαιδευτικούς θεσμούς, με ποικίλους οργανισμούς και κέντρα κατάρτισης, ακόμη και όταν οι νέες τεχνολογίες του επιτρέπουν να μαθαίνει και να εργάζεται σε φυσική απόσταση από τους άλλους.
Με αυτή την έννοια, οι διαδικασίες και οι πρακτικές αυτομόρφωσης στη σημερινή εποχή δεν σημαίνουν την απουσία των άλλων, θεσμών και ατόμων, ούτε την κοινωνική απομόνωση του καθενός ατόμου, αλλά την ενεργητική στάση του, αφού το ίδιο αποφασίζει, άλλοτε αυτοβούλως και άλλοτε κάτω από την πίεση συγκεκριμένων αναγκών, να εκπαιδευθεί. Η ενεργητική στάση συνίσταται στο ότι ο άνθρωπος καλείται να διαμορφώσει μαζί με τους άλλους συμμετέχοντες (οργανισμούς, εκπαιδευτές, εκπαιδευόμενους) το περιεχόμενο, τη διαδικασία και τους τρόπους της εκπαίδευσής του.
Όμως οι πρωταρχικοί παράγοντες που καθιστούν την αυτομόρφωση αναγκαία για τα άτομα των σύγχρονων κοινωνιών είναι οι νέες επιστημονικές και τεχνολογικές ανακαλύψεις και οι συνεπακόλουθες μεταμορφώσεις της αγοράς εργασίας. Μία από τις συνέπειες αυτών των αλλαγών είναι ότι πολλά επαγγέλματα χάνουν γρήγορα την αξία και τη χρησιμότητά τους, ενώ οι γνώσεις και οι δεξιότητες που τα άτομα κατέκτησαν στα πρώτα στάδια της ζωής τους καθίστανται ανεπαρκείς για το παρόν και το μέλλον. Η συνολική τεχνολογική αναδιάρθρωση της εργασιακής δραστηριότητας στερεί όλο και περισσότερο στα άτομα τη δυνατότητα να διατηρούν μία και μοναδική επαγγελματική ταυτότητα σε όλη τη διάρκεια της ενεργού ζωής τους. Κατά συνέπεια, ανεξάρτητα από τις ψυχοκοινωνικές συνέπειες αυτής της κατάστασης για τα άτομα, οι νέοι άνθρωποι των τεχνολογικών κοινωνιών καλούνται να αλλάξουν δύο ή τρία επαγγέλματα στην επαγγελματική πορεία τους. Το γεγονός αυτό επιβάλλει στα άτομα να κατακτούν διαρκώς γνώσεις, να ανανεώνουν τις δεξιότητές τους, να αποκτούν γρήγορα νέες ειδικεύσεις, δηλαδή, να εκπαιδεύονται συνεχώς.
Η εκπαίδευση δεν νοείται πια ως η απλή, κανονιστική μετάδοση γνώσεων από τις μεγαλύτερες γενιές στις νεότερες, όπως την όριζε ο E. Durkheim κατά τον 19ο αιώνα. Και τούτο επειδή, τόσο το περιεχόμενο της εκάστοτε εκπαιδευτικής πράξης όσο και ο χρόνος που αφιερώνεται σε αυτήν, αποτελούν αντικείμενο διαπραγμάτευσης ανάμεσα στις διαφορετικές γενιές, τα δύο φύλα και τις διαφορετικές κουλτούρες των ανθρώπων, γεγονός που παρατηρείται σε όλες τις σύγχρονες πρακτικές της καθημερινής ζωής. Η εκπαιδευτική πράξη καθίσταται επομένως μια διαδικασία που δεν περιορίζεται στο χώρο (το σχολείο) και το χρόνο (περίοδος της νεότητας), αλλά επεκτείνεται σε όλη τη διάρκεια της ζωής και πέραν των σχολικών τειχών.
Αλεξάνδρα Κορωναίου, Εκπαιδεύοντας Εκτός Σχολείου, 2002 (Διασκευή)
ο Καραγκιόζης.
Η γέννηση του πασίγνωστου λαϊκού μας ήρωα του ελληνικού θεάτρου σκιών , του αγαπημένου μας Καραγκιόζη, δεν είναι απόλυτα εξακριβωμένη και έχουν διατυπωθεί πολλές απόψεις πάνω στο θέμα αυτό. Η ιστορία της δημιουργίας του βασίζεται σε προφορικές παραδόσεις από τις οποίες η πιο διαδεδομένη αναφέρεται στον γνωστό θρύλο του Καραγκιόζη και του Χατζηαβάτη που ζούσαν στην Προύσα. Ο Χατζηαβάτης ήταν εργολάβος οικοδομών και είχε αναλάβει να χτίσει το σαράϊ του πασά της Προύσας. «Η Γέννηση του Καραγκιόζη» έργο του Ευγένιου Σπαθάρη Πήρε στο γιαπί εργάτες και αρχιμάστορα έβαλε τον Καραγκιόζη που ήταν μαραγκός, μα είχε μυαλό πρωτομάστορα. Ο πασάς είδε ότι το σαράϊ αργούσε να τελειώσει κι εφοβέρισε τον Χατζηαβάτη πως θα τον θανατώσει. Ο Χατζηαβάτης φοβήθηκε και φανέρωσε στον πασά ότι φταίχτης ήταν ο Καραγκιόζης που έλεγε αστεία στους μαστόρους και γελούσαν. Ο πασάς φοβέρισε και τον Καραγκιόζη αλλά εκείνος εξακολούθησε να αστειεύεται. Ετσι ο πασάς τον θανάτωσε. Ολοι αγανάχτησαν με τον άδικο σκοτωμό του Καραγκιόζη κι ο πασάς για να ημερέψει τον λαό έχτισε ένα ωραίο μνημείο στην Προύσα κι έθαψε εκεί τον Καραγκιόζη με μεγάλες τιμές. Η αδικία όμως αυτή κόστισε πολύ στον πασά κι αρρώστησε βαριά. Οι άλλοι αγάδες για να διασκεδάσουν τον πασά έφεραν τον Χατζηαβάτη στο σαράϊ να του λέει τα χωρατά του Καραγκιόζη. Μια μέρα ο Χατζηαβάτης έκοψε έναν χάρτινο Καραγκιόζη, τέντωσε ένα πανί που το φώτισε κι έδωσε παράσταση Καραγκιόζη. Ο πασάς ευχαριστήθηκε τόσο που του έδωσε άδεια να παίζει παραστάσεις όπου θέλει. Λέγεται, λοιπόν, πως έτσι δημιουργήθηκε ο Καραγκιόζης.
Αυτά και άλλα πολύ ωραία… ΕΔΩ
Ευγένιος Σπαθάρης …
Θυμάμαι όταν ήμουν μικρός καθόμουν μπροστά στην τηλεόραση τα απογεύματα και έβλεπα μπροστά στα μάτια μου έναν ολόκληρο κόσμο να γεννιέται μέσα από σκιές. Σκιές αλλιώτικες που δεν φοβόμουν, που δεν με τρόμαζαν, σκιές από το μακρινό παρελθόν μιας Ελλάδας που πια δεν υπάρχει, μιας Ελλάδας που δεν βρίσκω πουθενά. Θυμάμαι τον πατέρα μου να ανοίγει το παλιό πικ-απ και βγάζοντας από την χάρτινη φθαρμένη θήκη τον παλιό δίσκο να τον ακουμπήσει πάνω του, όλα τα παιδιά να μαζευόμαστε γύρω του και να κάνουμε ησυχία περιμένοντας να ακούσουμε τον Καραγκιόζη να τσακώνεται με τον Νίονιο και τον Μπαρμπα Γιώργο να βάζει τα πράγματα στην θέση τους. Αυτή η φωνή με σημάδεψε χρόνια, αυτή η φωνή με ακολούθησε χρόνια. Έχει γίνει ένα κομμάτι από εμένα και εγώ ένα κομμάτι από αυτή. Μέσα της άκουσα όλα τα μαγικά, μέσα τις ένιωσα το μεγαλείο του να είσαι απλός, ένα μεγαλείο που πολλοί το τσάκισαν, το ποδοπάτησαν και το ποδοπατούν κάθε μέρα. το ποδοπατούν κάθε μέρα ώσπου έφτασα στο σημείο μερικές φορές να το βάλω σε τέταρτη μοίρα, μα ποτέ δεν λησμόνησα. Ένα κομμάτι της παιδικής μου ηλικίας έφυγε σήμερα. Μα το έχω μέσα στην καρδιά μου, κρυμμένο φυλακτό. Θα το έχω μέσα στην καρδιά μου, κρυμμένο θησαυρό.Ένα κομμάτι της ζωής μου που αγαπώ και που δεν θα ξεχάσω ποτέ.
Αντίο Κύριε Ευγένιε Σπαθάρη…
Πρώτα ήρθαν…
Το ποίημα «Πρώτα ήρθαν…» αποδίδεται στον Πάστορα Martin Niemöller (1892–1984) για την αδράνεια των Γερμανών διανοητών απέναντι στην άνοδο των Ναζί στην εξουσία και την εξολόθρευση των διαδοχικά επιλεγμένων στόχων τους.
Όταν οι Ναζί ήρθαν για τους κομμουνιστές,
έμεινα σιωπηλός,
δεν ήμουν κομμουνιστής.
Ύστερα φυλάκισαν τους κοινωνικούς δημοκράτες,
κι εγώ έμεινα σιωπηλός,
δεν ήμουν κοινωνικός δημοκράτης.
Ύστερα ήρθαν για τους συνδικαλιστές,
κι εγώ δε μίλησα,
δεν ήμουν συνδικαλιστής.
Ύστερα ήρθαν για τους Εβραίους,
κι εγώ δε μίλησα,
δεν ήμουν Εβραίος.
Όταν ήρθαν για μένα,
δεν είχε απομείνει κανένας, να μιλήσει για μένα.
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Πανελλήνιες εξετάσεις …άγχους
update… 13/05/2010…
Τελικά δε πρόκειται να αλλάξει τίποτε λέμε…
Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν…
Για τρίτη συνεχόμενη χρονιά, αν το ξανάγραφα αυτό το ποστ, ολόιδιο θα βγαινε… 😉
mantri 